Voor mijn bezoekers

Deze maand hebben baasjes besloten om mij volledig te castreren.

Mijn chemische castratie injecties zijn niet echt volledig betrouwbaar en ik heb dan toch regelmatig last van druppelen  en pijnlijke prostaat. Als er een loops teefje in de buurt is eet ik dagen slecht en ben onrustig en loop kwijlend, schuimbekkend mijn rondes. Dit in combinatie met de onrustige tijd en vechtpartijen bij de hondenopvang: knip, knip. Omdat ik maar 1 balletje heb die is ingedaald, heeft vrouwtje nooit besloten mij te castreren, is toch een buikoperatie met de nodige risico's. Nu heeft ze een adres gekregen van een dierenarts die via een laparoscopie de operatie kan verrichten. Niet meer dan een paar kleine sneetjes in de buik en dat heeft als groot voordeel een minder belastende operatie en snel herstel. 

De operatie verliep prima, ik kreeg een spuitje om in slaap te vallen, want in 1 keer een infuus inbrengen vond ik te eng. Na drie uur mocht vrouwtje weer komen en zij was bij mij bij het wakker worden. Dat vonden we beiden fijn. Met een rood verbandje waar het infuus had gezeten en een romper tegen het krabben en likken weer op huis aan. Daar mijn roes uitgeslapen. Ik wilde nog niet veel eten. Dat is niet erg, maar drinken had ik voor het slapen gaan ook nog niet gedaan. Dat was minder. Maar om twee uur s'nachts was ik aan het piepen, heeft vrouwtje met mij buiten gewandeld en heb ik geplast en gedronken. De volgende dag weer een stuk opgeknapt en na een paar nachten met mijn romper aan, waren de wondjes zo mooi genezen dat dat ook niet meer hoefde. Inmiddels twee weken verder en nu alleen nog maar wachten op het aangroeien van de haren, heb nog steeds een kale buik.

Baasjes hebben besloten dat ik niet meer terug ga naar de hondenopvang in Reek. Het is te grootschalig voor mij en er zijn te veel honden in een groep. Ik kan niet ontspannen en heb te weinig rust momenten. Die overprikkeling resulteert in een reactie van kribbigheid en dominantie naar andere jong reuen. Niet fijn  en vrouwtje heeft er geen goed gevoel meer bij. Gisteren zijn vrouwtje en baasje bij een ander pension geweest. Die kijken naar de hond en kiezen een partner uit om samen of met drie als het goed gaat in een buitenverblijf te zijn. Het enige waar vrouwtje nog twijfel over heeft zijn de kennels waar de honden in rustmomenten in gaan. Dat heb ik nog nooit gedaan, behalve 1 keer en dat was een drama geweest. Maar de eigenaar heeft zeer veel ervaring en we hebben besloten het te gaan proberen. Hopelijk maakt ze zich te veel zorgen.